Dyplom 2011- Hanna Kozera
praca dyplomowa wykonana
pod kierunkiem Prof. Iwony Langowskiej
temat pracy dyplomowej - Przekształcanie modułu w celu budowy formy strukturalnej.
tytuł - " Kruchość"
„Kruchość"
Projektując pracę dyplomową inspirowałam się naturą. Występujące w niej formy organiczne poddawane wielokrotnym przeobrażeniom, między innymi poprzez następujące po sobie pory roku powodują, że ruch w przyrodzie kojarzę z upływającym czasem. Zależało mi na jego uchwyceniu. Zaczęłam poszukiwać formy. Naturalnym symbolem dla realizacji tak postrzeganego tematu wydawało mi się drzewo w jego różnych stadiach, o których stanowiły pory roku. Szukając formy, która pozwoliłaby mi to przedstawić posłużyłam się budową liścia. Jego analiza pozwoliła mi na zbudowanie modułów przechodzących w następne poprzez ich powielanie i odwracanie. Tak powstała struktura zbudowana z ośmiu modułów w poziomie, z których każdy powtórzyłam czterokrotnie w pionie. Wymiary pracy osiągnęły 3,2m na l,6m.
W dalszym etapie projektowania nadałam poszczególnym modułom różne grubości porządkując je od grubszych i mocniejszych elementów do bardzo cienkich. W powstałej strukturze, dzięki której udało mi się uzyskać wrażenie przemijania oprócz zawartego w niej motywu zobaczyłam kruchość. Ta delikatna i krucha forma sama naprowadziła mnie do wyboru materiału, z którego mogłabym ją zbudować. Wybrałam porcelanę.
To szlachetny materiał, znany od wieków, a ludzie pracujący w nim wiedzą na temat porcelany wszystko. Ja rozpoczynałam pracę nad realizaqą dyplomu z ograniczoną wiedzą na jej temat. Wiedziałam o skłonnościach masy porcelanowej do kruszenia się, łamania oraz pękania. Te niepożądane przy produkcji pięknych serwisów zdobiących nasze stoły właściwości postanowiłam wykorzystać, jako środek wyrazu artystycznego. Materiał przeciwstawiał się. Dużym i mocnym modułom mojej struktury porcelana nie poddawała się. Stawiała również opór nienaturalnemu dla niej kształtowaniu. Moduły zwłaszcza te o najgrubszych elementach zaczęły pękać już w trakcie ich tworzenia, a niedoskonałości pogłębiły się w trakcie suszenia i wypału. Im bardziej „wynaturzałam" porcelanę, tym większy stawiała opór. Wydaje mi się, że świadomie zaakceptowany tak zachowujący się materiał wzmocnił oczekiwany przeze mnie przekaz dotyczący przemijania i związanej z nim kruchości. Cienkie elementy są prawie nienaruszone, zaś te, których wydawać by się mogło siła tkwi w grubości zdeformowały się, pojawiły się pęknięcia, odkształciły się.
To jest właśnie kruchość porcelany, która w delikatnych formach okazała się trwalsza niż w formach mocnych.
Proces powstawania mojej pracy dyplomowej ze względu na techniczne i technologiczne wymagania związane z materiałem, w którym realizowałam swój dyplom trwał kilka miesięcy. Zaczęłam doszukiwać się wspólnych elementów charakteryzujących mnie i materiał, w którym pracowałam coraz bardziej się przekonując, że to porcelana wybrała mnie a nie ja ją.
Hanna Kozera