Droga Krzyżowa
autor: Barbara Grajny
praca dyplomowa wykonana
pod kierunkiem prof. Macieja Szańkowskiego

Droga Krzyżowa jako obraz niezawinionego cierpienia i współodczuwania z pokrzywdzonymi, nawet potraktowana przedmiotowo, jako prowokacja, pozbawiona religijnego znaczenia jest kopalnią metafor i skojarzeń, wobec których nie sposób przejść obojętnie. Próba zmierzenia się z całym religijno – transcendentnym kontekstem i tradycją przedstawień kościelnych dla współczesnego artysty może okazać się lekcją pokory. Realizacja tego tematu stała się dla mnie w pewnym momencie koniecznością. Nawet pomimo świadomości, że efekt moich zmagań, w najlepszym wypadku będzie jedynie pierwszym krokiem, wstępem do dalszych poszukiwań.
Wypowiedź ta w założeniu jest otwarta na dialog, pełnie zyskuje dopiero w relacji z widzem.
Forma jaką nadałam poszczególnym stacjom jest w dużej mierze intuicyjna. Wynika z gestu, właściwości materiału, jest raczej zapisem pewnych emocji, odczuć i skojarzeń. Staje się przez to bardzo osobistym wyznaniem, starałam się jednak, aby pomimo tego moja wypowiedź była czytelna dla innych. Poszczególne stacje są niewielkich rozmiarów. Terakotowe figurki zamknięte w drewnianych skrzyneczkach. Ich wielkość zmusza do obcowania z nimi na bardzo krótkim – prywatnym dystansie. Skrzynki wyznaczają przestrzeń dla każdej sceny, jest ich jednak piętnaście zamiast tradycyjnych czternastu. Ostatnia jest pusta, otwarta.